Service... χαμένο στην ομίχλη

Βρισκόμενος πριν από λίγες εβδομάδες στα Τρίκαλα Κορινθίας, συνειδητοποίησα για  μια ακόμη φορά  δυο πράγματα:

Πρώτον, πόσο τυχεροί θα πρέπει να αισθάνονται οι Έλληνες που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε τόσο όμορφα μέρη. Τα οποία μάλιστα με τη βοήθεια γενναιόδωρων  επιδοτήσεων και λοιπών ευνοικών  ρυθμίσεων φρόντισαν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο.

Δεύτερον, το πόσο εύκολα ορισμένοι από τους παραπάνω συμπατριώτες μας μπορούν να γίνουν (ή να λέγονται) ξενοδόχοι. Ως αποτέλεσμα, η αντιμετώπιση και η εξυπηρέτηση παραμένουν συχνά σε αντιστρόφως ανάλογα επίπεδα από τις...τιμές!.

Για τις τιμές, δε θα γκρινιάξω ιδιαίτερα. Μπορεί να θεωρώ (ή και να είναι όντως) ακριβή η διαμονή, όταν για ένα βράδυ υποχρεούσαι να δώσεις σχεδόν το…βδομαδιάτικό σου, αλλά προφανώς υπάρχουν αρκετοί που το διαθέτουν – αλλιώς θα υπήρχε ‘διόρθωση’, σωστά!; Συνεπώς, αφού αποφασίζεις να τα δώσεις...

Αλλά, βρε παιδιά, τουλάχιστον προσπαθήστε να με κάνετε να πω ‘χαλάλι’ και όχι ν'αναθεματίζω την ώρα και τη στιγμή!...Και πιστεύω ότι δε ζητάω πολλά. Εξηγούμαι:

O καλός ξενοδόχος μας ήξερε ακριβώς την ώρα άφιξής μας. Παρόλα αυτά, φαίνεται ότι άναψε το καλοριφέρ μόλις μας είδε να «στρίβουμε από τη γωνία», γιατί το δωμάτιο ήταν ψυγείο. Και φυσικό ήταν να παραμείνει έτσι όλο σχεδόν το πρώτο βράδυ…

Το πρωινό που περιλαμβανόταν στην τιμή (μεγάλη ευκαιρία!) θα το ετοιμάζαμε μόνοι μας. Αυτή η λύση είναι πολύ της μόδας τελευταία, με την πρόφαση ότι «δε χρειάζεται να ξυπνήσουμε από τις 8 η ώρα». Δεκτό μέχρι ενός σημείου, αν κι εγώ θεωρώ ότι είναι για τους περισσότερους ιδιοκτήτες ένας ακόμα τρόπος να περιορίσουν τα έξοδά τους.

Μήπως όμως θα έπρεπε το «πολυτιμότερο γεύμα της ημέρας» να περιλαμβάνει κάτι περισσότερο από 2 φέτες φρέσκο ψωμί, πολυκαιρισμένα κρουασάν και προϊόντα «ιδιωτικής ετικέτας» από το σούπερ μάρκετ τoυ Ξυλοκάστρου;! Τι λέτε εσείς;...

Τα ξύλα για το τζάκι περιλαμβάνονταν στην τιμή και αυτά (τελικά, μήπως τους έπιασα εγώ κορόιδο;!...). Mόνο που ήταν τόσο λίγα που δεν κρατούσαν πάνω από δυο-τρεις ώρες και αν δεν μας έφταναν, έπρεπε να τα χρεωθούμε έξτρα! Για τους μη γνώστες, να σημειώσω ότι τα ξύλα για το τζάκι κοστίζουν στην Αθήνα γύρω στα 180 Ευρώ, o τόνος! Αναγνωρίζω ότι αυτήν την πρακτική την έχω συναντήσει και σε άλλους «δημοφιλείς χειμερινούς προορισμούς», αλλά δε νομίζετε ότι κάπου το παρατραβάτε; Πόσα κιλά να κάψω σε δύο βράδια; 20;  50; Κάντε τη διαίρεση και βγάλτε συμπέρασμα για το αν δικαιολογείται η επιπλέον χρέωση.

Το σταματώ εδώ. Δε θα ονοματίσω τον ξενώνα που έμεινα γιατί θέλω να προφυλάξω τους κατά τα άλλα συμπαθείς ιδιοκτήτες του από τους πέντε αναγνώστες μου. Αλλά φοβάμαι ότι μόνοι τους κάνουν κακό στην ίδια τους την επιχείρηση.Και η κότα που γεννά τα χρυσά αυγά έχει αρχίζει να γερνά.

Αντίθετα, συνολικά καλές εντυπώσεις αποκομίσαμε από τις ταβέρνες και τα καφέ που επισκεφθήκαμε. Φάγαμε  «κλασική» ελληνική κουζίνα, αξιοπρεπή και σε λογικές τιμές, στου Δεκλερή και στην Πινακωτή, και νοστιμότατα γλυκά της…γιαγιάς στο Βαρνεβό.

 Δυστυχώς όμως (ή κατ’άλλους, ευτυχώς) όλο το σαβατοκύριακο μας έκανε συντροφιά μια μεγαλοπρεπέστατη ομίχλη, που δεν είχα ξανασυναντήσει στην Ελλάδα. Σκέπαζε επίμονα όλη την πλαγιά και μας εμπόδισε να βγούμε πιο έξω από τα Τρίκαλα. 

Οχι ότι μας χάλασε και πολύ, βέβαια. Οι  βόλτες ανάμεσα στα έλατα, τα μαύρα πεύκα και τις καρυδιές, με τη συντροφιά της μυρωδιάς από το τζάκι, ήταν απολαυστικές.

Με το αυτοκίνητο, φτάσαμε μόνο μέχρι το χιονοδρομικό της Ζήρειας, μετά από πανέμορφη όσο και δύσκολη, λόγω του συνδυασμού χιονιού και ομίχλης, διαδρομή. Απ’ό,τι μαθαίνω,  η πίστα του ενδείκνυται για αρχάριους, περισσότερες λεπτομέρειες όμως δεν μπορώ να δώσω γιατί δεν έβλεπα ούτε τη μύτη μου. Το λιφτ παρέμεινε εκτός λειτουργίας και μόνο ένα-δύο snow mobiles και φυσικά η ενοχλητικά δυνατή μουσική του σαλέ, διατάραζαν την γαλήνη.

 

Δ

             Μικρό διάλειμμα καθαρού ουρανού λίγο πριν από το χιονοδρομικό

Παρόλες τις (μικρές) αντιξοότητες όμως, οι μέρες πέρασαν πολύ γρήγορα.Και όμορφα. Κάτι μου λέει ότι όλα έγιναν για ν’αναγκασθώ να επισκεφθώ ξανά την περιοχή. Διαβάζω ότι την άνοιξη η Ζήρεια είναι πανέμορφη...